Kobieta demon ?

Dość długo nic nie pisałam, ale postaram się to szybko nadrobić :)

Ostatnio w starych zbiorach książek znajdujących się w moim mieszkaniu, odkopałam kilka, które szczególnie zwróciły moją uwagę. Jedną z nich jest „ Seks Partnerski „  którą wydał Zbigniew Lew- Starowicz. Pochodzi ona z 1984 roku, ale niech was nie zwiedzie jej rok wydania. Informacje które się w niej znajdują nie uszkodził ząb czasu. Są one nadal aktualne oraz jak najbardziej znajdują odzwierciedlenie w dzisiejszych czasach. Książka ta pochłonęła mnie całkowicie. Znalazłam w niej ciekawostki oraz informacje na temat seksu o których, nigdy nie pomyślałabym w taki sposób.

Bardzo chciałabym wam opisać ją całą w jednym poście, ale niestety jest to niemożliwe. Zajęłoby to zbyt wiele stron, dlatego przemyśleniami oraz wiedzą nabytą z niej podzielę się z wami w kilku postach.

Już na samym początku zaintrygował mnie rozdział o kobietach „ demonach „

Czy nasza natura na prawdę jest zła, czy to tylko mit ?

Ciekawość, niezdolność trzymania tajemnic, chcę władzy, podporządkowania sobie innych, wścibstwo czy rywalizacja. Mamy wiele cech, które możemy zaliczyć do negatywnych.

To my kobiety jesteśmy bardziej mściwe niż mężczyźni, jesteśmy również bardziej pamiętliwe. Gdy facet ma coś do drugiego faceta ich rola jest prosta nieskomplikowana. Idą dadzą sobie po mordzie, a na końcu wypiją piwo. A my kobiety ? Gdy tylko któraś zalezie nam za skórę zrobimy wszystko by doprowadzić ją do łez. Budujemy skrupulatny plan zemsty. Najpierw obsmarujemy ją w całej okolicy, później nie damy żyć gdy tylko wejdzie nam w drogę, a gdy dojdzie do rękoczynów nie odpuszczamy.

Słaba płeć ? Nie sądzę.

„ Kobieta jest początkiem wszelkiego zła „ Ten cytat zapadł mi szczególnie w pamięć. Gdy go przeczytałam, miałam pewne wątpliwości co do jego odzwierciedlenia w kobiecej naturze, ale w głębszej lekturze zrozumiałam, że jednak jest on prawdziwy.

Dlaczego ?  Może zacznę od początku. Na pewno każdy z was zna mit o puszcze Pandory.

Pandora była córką Praksitei i Erechteusa, a  żoną Epimeteusza. To właśnie ciekawość Pandory pokierowała nią do otworzenia puszki Prometeusza, co spowodowało uwolnienie klęsk, które spadły na ludzkość. Ciekawość, jedna z cech, która jest przypisywana głównie kobietom. Jesteśmy ciekawskie. Zawsze chcemy wszystko wiedzieć, a gdy znajdujemy się w związkach zamieniamy się w agentki FBI. Często nasza ciekawość jest dużym powodem do kłótni między nami a naszymi partnerami. Sądzę, że ciekawość można przypisać do jednych z negatywnych cech kobiecej natury.

Opuśćmy mitologię i przejdźmy do judochrześcijaństwa, tam kobietom również przypisano wielką winę za grzech pierworodny. Ewa, to ona skłoniła Adama do udziału w złamaniu zakazu zerwania jabłka z drzewa dobra i zła. Nie Adam mężczyzna tylko Ewa kobieta, uległa namową szatana. Do dziś obwiniamy ją kobietę za ten wielki grzech.

Arystoteles natomiast twierdził, że kobieta jest mężczyzną tylko o wiele gorszym w złych cechach.

W większości bajek to kobiety są złym charakterem, wiedzmy baba jagi, złe królowe itp.

W XX wieku, nazwy cyklonów oraz tajfunów zaczęto nadawać imiona żeńskie.

Jak wiadomo żywioły te niszczą wszystko co stanie im na drodze. Są nieustępliwe, tak samo jak my. Potrafimy  dążyć do swego, czasami niezależnie od konsekwencji. Gdy tylko czegoś pragniemy, robimy wszystko aby to mieć.

To właśnie kobietę uważano za zarzewie niebezpieczeństwa oraz pokusy. Mężczyźni doskonale zdawali sobie sprawę z mocy jaką posiada kobieta.

A syreny ? Wykorzystywały swój urok, wdzięk, powab, cudowny śpiew tylko po to aby wabić do siebie, rybaków, których zabijały.

Postrzeganie w ten sposób kobiety mijało powoli z upływem kolejnych wieków. Oczywiście na postrzeganie kobiet wpływ miało wiele czynników. Kultura, religia, światopogląd itp.

Dopiero w późniejszych czasach kobieta przybierała w oczach mężczyzn innych obraz. Delikatnej płochliwej istoty, która służy do zadowalania męskich potrzeb seksualnych, czy towarzyszenia mu w ważnych wydarzeniach.

My kobiety długo musiałyśmy ukrywać swoje potrzeby seksualne. Czasami nawet odbierano nam do nich prawa i karano za każdą przyjemność związaną z przeżyciem erotycznym.

W tych czasach to mężczyźni byli górą, to oni dyktowali nam co i kiedy mamy robić.

Na całe szczęście jeden i drugie czasy minęły. To jakim jesteśmy człowiekiem nie świadczą dawne mity, lecz nasze wychowanie, nasi rodzice, środowisko oraz samozrozumienie siebie i własnych potrzeb.

Jedno jest pewne my kobiety mamy wielką moc, która zostanie z nami po wieki. Swoim seksapilem oraz pewnością siebie potrafimy czynić cuda. Czasami wystarczy gdy szepniemy miłe słowo lub zrobimy słodkie oczka, a faceta zrobi rzeczy na które wcale nie miał ochoty. W każdej z nas tkwi cząstka kobiety „ demona „ dawnych mitów.

Słaba płeć to z pewnością nie my.